دانشمندان موفق به ذخیره یک بایت داده در هارددیسک مغناطیسی کوچکی شدند که خودشان آن را با تنها 96 اتم ساخته بودند. این پیشرفتی است که می‌تواند نوید تولید انبوه هارددیسک‌هایی را با ظرفیت 200 تا 300 برابر حجم متعارف‌شان بدهد.

به گزارش ورد آی تی , دانشمندان شرکت IBM و مرکز "پژوهش‌های لیزر الکترونی آلمان" (CFEL)، با تولید کوچک‌ترین هارددیسک‌ دنیا به ابعاد 96 اتم و حجم یک بایت، رکورد جدیدی را در ساخت کوچک ترین هارد دیسک ثبت کردند. هارددیسک‌های معمولی، برای ذخیره تنها یک بایت داده، به نیم‌میلیارد اتم نیازمندند. به عبارت دیگر، به کمک فناوری جدید، می‌توان ظرفیت یک آیپاد‌ تاچ را به 12.8 ترابایت رساند.سباستین لوت (Sebastian Loth) از CFEL سرپرست این پژوهش می‌گوید: "این ایده را به کمک پدیده‌ای که در طبیعت به وفور اتفاق می‌افتد، می‌توان عملی کرد."منظور لوت از این پدیده، چگونگی چرخش الکترون‌ها در یک اتم است. هارددیسک‌های امروزی، نیازمند یک ماده مغناطیسی همچون آهن هستند تا جهت چرخش همه الکترون‌های‌شان مشابه باشد. این هاردها با تفسیر نحوه جهت‌گیری مغناطیسی نواحی مختلف روی دیسک و نیز استفاده از یک محیط بیرونی برای انتقال داده‌ها به آن، کار خوانش اطلاعات را به ثمر می‌رسانند.

اما این مواد مغناطیسی، که به "فرومغناطیس" (ferromagnetic) معروف هستند را تا حد مشخصی می‌شود کوچک کرد. چراکه اگر نواحی مغناطیسی مختلف روی یک دیسک، بیش از اندازه به هم نزدیک شوند، میدان‌های مغناطیسی‌شان با هم تداخل و کار ذخیره‌سازی داده‌ها را مشکل می‌کند، و یا به‌گفته لوت، "به‌سختی می‌توان اطلاعات را در این محیط مغناطیسی متراکم جای داد"، اما در موادی که ذاتاً مغناطیسی نیستند و به مواد "پادفرومغناطیس" (antiferromagentic) مشهورند، الکترون‌ها جهت چرخش مشخصی ندارند و به‌شکل خنثی عمل می‌کنند.لوت می‌گوید: "از آنجاکه نواحی پادفرومغناطیسی، فاقد میدان مغناطیسی هستند، می‌توان بر تراکم‌شان افزود." در واقع دانشمندان می‌توانند اطلاعات را در فضایی به عرض تنها یک نانومتر، جا بدهند.

براساس گزارش ورد آی تی ، این گروه، به کمک ابزار ویژه‌ای موسوم به "میکروسکوپ تونلی- روبشی" (STM)، موفق به تولید این هارددیسک، از اتم‌های منفرد شدند. آن‌ها اتم‌ها را به دقت در صفوف شش‌تایی قرار دادند و تنها دو صف برای ذخیره کردن یک بایت داده کفایت می‌کرد. از این‌رو با هشت جفت صف شش‌تایی، یک هادردیسک به ظرفیت یک بایت ایجاد شد.هر جفت صف اتم‌ها، شامل دو وضعیت مغناطیسی بالقوه به نمایندگی از صفر و یک است. گسیل یک پالس الکتریکی از میکروسکوپ STM کافی است تا نحوه جهت‌گیریِ مغناطیسی، از یک صف به صف دیگر انتقال یابد. از پالس الکتریکی ضعیف‌تری هم برای خوانش داده‌ها استفاده می‌شود.

ماتیاس بوده (Mathias Bode)، استاد فیزیک کاربردی دانشگاه ورزبورگ آلمان می‌گوید: "این پژوهش نشان می‌دهد شما تمامی پیش‌نیازهای لازم برای ذخیره‌سازی داده بر یک ذره پادفرومغناطیسی را در اختیار دارید." این پژوهش، از منظر دیگری هم حائز اهمیت است: دانشمندان متوجه شده‌اند حداقل چه تعداد اتم‌ را می‌توان تا پیش از حکمفرمایی قوانین محدودکننده کوانتومکانیکی، تحت کنترل گرفت. ظاهراً ۱۲ اتم، حداقل‌ تعداد لازم برای چنین کاری است. کمتر از این تعداد، اطلاعات ذخیره‌شده‌مان با اثرات کوانتومی در هم می‌آمیزد و تفکیک‌شان از هم میسر نیست.

یادش به خیر! یک زمانی برای انتقال اطلاعات از یک رایانه به سیستم شخصی خودمان، باید از فلاپی استفاده می کردیم. فلاپی ها حافظه بسیار محدودی داشته و نهایتا به درد انتقال فایل های متنی می خوردند. مدتی بعد CD (لوح فشرده) وارد بازار شد. در یک CD حدود 700 مگابایت اطلاعات ذخیره می شد. از فایل های متنی گرفته تا عکس و فیلم. سپس DVD متولد شد. که فرقش با cd در حجم اطلاعاتی بود که در خود ذخیره می کرد. بیشتر از 4 گیگابایت.

به گزارش ورد آی تی، بالاخره با آمدن ابزاری به نام Flash، تقریبا مشکلات انتقال اطلاعات برای همیشه بر طرف شد. مهمترین برتری فلش ها نسبت به CD یا DVD، امکان تبادل همیشگی اطلاعات بود، یعنی بدون محدودیت در تعداد دفعات نقل و انتقالات. به بیان ساده تر: " فلش مموری یک بار برای همیشه "

اگر چه تاکنون حافظه‌های فلش بسیار پیشرفته‌ای تولید شده است ولی هنوز انتقال اطلاعات بین دو فلش به صورت مستقیم وجود ندارد. U Transfer حافظه فلشی که در تصویر مشاهده می‌کنید به کاربر امکان می‌دهد تا بتواند اطلاعات دیجیتالی درون آن را بدون نیاز به رایانه به فلش دیگر انتقال دهد. روی سطح آن LCD کوچکی وجود دارد که اطلاعات انتقال داده شده به فلش دیگر را نشان می‌دهد. کافی است دو فلش را به یکدیگر متصل کنید تا انتقال داده‌ها صورت گیرد. اگرچه هنوز این محصول رسما به بازار عرضه نشده است اما تقاضا برای استفاده از آن زیاد پیش بینی شده است.

داشتن یک صفحه کلید مجازی بیشتر شبیه به یک داستان تخیلی است اما در حال حاضر این داستان تخیلی ،به حقیقت پیوسته است.صفحه کلید مجازی لیزری ساخته شده از طریق بلوتوث به گجت های مختلف متصل شده و قابل استفاده است.صفحه کلید مجازی لیزری یاد شده در صورتی که بر روی یک سطح صاف پیاده شود به راحتی قابل استفاده بوده ومشابه تایپ با یک صفحه کلید فیزیکی خواهد بود.

این مکعب لیزری که یک کیبورد مجازی را نمایش می دهد ،ابتدا برای آیفون و آی پد ساخته شده بود که احتمالا خبر های مربوط به آن را در برخی سایت ها دیده و یا شایعات مربوط به استفاده از این کیبورد مجازی در آیفون ۵ اپل را مطالعه کرده باشید ، اما در حال حاضر این گجت برای لپ تاپ ها و یا هر دستگاه بلوتوثی نیازمند به کیبورد بهینه شده و قابل استفاده است.به صورت کلی این کیبورد مجازی برای آیفون ۴s ، تبلت های بلک بری ، آندروئید ۲ و بالاتر، ویندوز فون۷ ،سیستم عامل مک و ویندوز های XP-ویستا-۷ قابل استفاده است.قیمت این کیبورد مجازی در حدود ۱۸۰ دلار است.

برخی ویژگی های دیگر این کیبورد مجازی:

قابلیت تغییر به حالت ماوس و استفاده از آن به عنوان یک ماوس مجازی با انگشت دست
شارژ از طریق USB
باطری های قابل شارژ و استفاده از آن تا ۱۵۰ دقیقه در صورت تایپ مداوم
صفحه کلید QWERTY در اندازه ۱۹ میلی متر

متخصصان بزرگ شرکت IBM موفق شدند نخستین باتری تنفسی جهان را تولید کنند. این باتری قادر است با یک بار شارژ، انرژی لازم برای خودروهای برقی را تا مسافت 500 مایل در خود ذخیره نماید. این باتری سبک وزن و با چگالی بالا بوده و می تواند با استفاده از گاز‌های موجود در هوا، شارژ شود. اما این باتری عجیب و غریب چگونه کار می کند؟ شرح این ماجرا چندان ساده نیست. بنابراین در ادامه مقاله با ما همراه شوید تا اطلاعات بیشتری از این باتری‌ها کسب کنید. پروژه باتری‌های تنفسی IBM با هدف ایجاد باتری های مناسب خودورهای الکتریکی در سال 2009 آغاز به کار کرد.

برای اطلاع از پیچیدگی عملکرد این باتری، به تصویر ابتدای مقاله دقت کنید. باتری لیتیومی-تنفسی IBM پس از جذب اکسیژن هوا آن را با عناصر لیتیوم ترکیب کرده و پروکسید لیتیوم و انرژی الکتریکی می سازد. هر زمانی که این باتری شارژ می‌شود، اکسیژن از آن خارج می گردد. به همین خاطر است که به آن باتری تنفسی اطلاق می شود.

از آنجا که اکسیژن مورد نیاز این باتری از هوا قابل جذب است، وزن آن نیز سبک‌تر از سایر باتری‌های مشابه می‌باشد. از سوی دیگر، با وجودی که از دهه 70 میلادی بحث و گفتگو بر سر باتری‌های لیتیومی بالا گرفته است، پرواضح است که اکنون با استفاده از گرافین و نانو لوله‌های کربنی، فن آوری لازم برای ساخت چنین باتری‌هایی را در اختیار داریم.

علاوه بر این، نباید از یاد ببریم که باتری‌های لیتیومی تنفسی در مقایسه با باتری های Li-ion یا Lithium-ion حجم بالاتری از انرژی را در خود ذخیره می‌نمایند. پس می‌توانند جایگزین بهتری برای سوخت های فسیلی به حساب آیند. این باتری‌ها دارای حجم انرژی ماکسیمم معادل 12 کیلو وات بر کیلوگرم هستند که تقریباً 15 برابر باتری‌های Lithium-ion انرژی را در خود جای می دهند.

سئوالی که اکنون مطرح است آنکه باتری های لیتیومی-تنفسی می توانند جایگزین بنزین شوند؟ شاید در آینده نزدیک پاسخ مان آری باشد اما اکنون نه خیر!